Czym jest potęgowe prawo uczenia się?

Już od najmłodszych lat rodzice, nauczyciele oraz wychowawcy powtarzali nam, że „praktyka czyni mistrza” i im więcej ćwiczymy, tym lepiej zapamiętamy dany materiał. Słuchając ich wskazówek do znudzenia powtarzaliśmy wiersze, definicje i teorie, które wciąż jesteśmy w stanie bezbłędnie recytować. Ale czy faktycznie pamiętanie można poprawić nawet wtedy, gdy jesteśmy już w stanie doskonale odtwarzać dany materiał? Odpowiedź na to pytanie znajduje się w dzisiejszym artykule.

Nikogo nie zaskoczą badania Andersona (1981, za: Anderson, 1998), który już ponad 30 lat temu ustalił, że w miarę kolejnych powtórek nie tylko spada liczba dokonywanych błędów, ale również wzrasta szybkość odtwarzania materiału. Nawet po osiągnięciu poziomu bezbłędnego odpamiętywania danego tekstu czy ciągu liczb, dalsze powtórki wciąż usprawniają szybkość jego wydobywania z pamięci.

Podobnie słynny badacz pamięci Hermann Ebbinghaus oraz inni autorzy już wiele lat temu zauważyli, że ćwiczenie danego materiału po tym, gdy został już raz zapamiętamy, powoduje jego lepsze odtworzenie w późniejszym okresie. Można więc wyciągnąć wniosek, że im więcej razy powtarzamy, tym dłużej będziemy pamiętać. W badaniach nad pamięcią badacze posługują się pojęciem siły. Siła pamięci rośnie w miarę ćwiczenia i określa między innymi prawdopodobieństwo odtworzenia zapamiętanego materiału czy oszczędność przy ponownym uczeniu się (Anderson, 1998).

W przyswajaniu nowych informacji występuje ciekawa zależność. Mianowicie, w pierwszych dniach nauki zauważamy znaczne różnice w poprawności między kolejnymi powtórzeniami materiału. W miarę upływu dni różnice te są coraz mniejsze. Można wyciągnąć z tego wniosek, że oczywiście pamiętanie polepsza się wraz z kolejnymi ćwiczeniami, ale różnice te są coraz mniej widoczne, a co za tym idzie, osiągamy coraz mniejsze korzyści. Efekt ten nosi nazwę potęgowego prawa uczenia się (Newell i Rosenbloom, 1981 za: Anderson, 1998).

Źródła

  • Anderson, J.R. (1981). Interference: The relationship between response latency and response accuracy. W: Anderson, J.R. (1998). Uczenie się i pamięć. Warszawa:Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne.
  • Anderson, J.R. (1998). Uczenie się i pamięć. Warszawa:Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne.
  • Newell, A., Rosenbloom, P.S. (1981). Mechanizmz of skill acquisation and the law of the practice. W: Anderson, J.R. (1998). Uczenie się i pamięć. Warszawa:Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne.

Related Posts