Czym jest optodysleksja?

Optodysleksja jest zespołem trudności w czytaniu oraz pisaniu. Objawy są podobne do objawów dysleksji, jednakże w tym przypadku trudności spowodowane są szeroko rozumianymi zaburzeniami widzenia – nieprawidłową akomodacją oka, zaburzoną konwergencją czy źle korygowanymi wadami wzroku. Innymi słowy przyczyną trudności w czytaniu oraz pisaniu są w tym przypadku dysfunkcje czynności motorycznych oraz poznawczych, które są bezpośrednio związane z czytaniem oraz pisaniem (Bogdanowicz i Adryjanek, 2004).

W praktyce optodysleksja przejawia się problemami związanymi z akomodacją oraz konwergencją gałek ocznych. Generalnie zjawisko akomodacji polega na zmianie kształtu soczewki oka, a tym samym zmianie jego ogniskowej. Dzięki niemu oko dostosowuje się do oglądania przedmiotów znajdujących się od niego w różnej odległości. Gdy patrzymy na obiekt znajdujący się dalej, wówczas mięsień rzęskowy spłaszcza soczewkę. Gdy spoglądamy na obiekt znajdujący się bliżej, nasza soczewka robi się okrągła. Zaburzenie pracy mięśnia rzęskowego sprawia, że kształt soczewki jest niewłaściwy w stosunku do odległości od obserwowanego przedmiotu.

Problemom z akomodacją wzroku czasami towarzyszą zaburzenia konwergencji. Tą nazwą określa się jednoczesny ruch gałek ocznych powstający np. podczas przybliżania jakiegoś obiektu. Ponadto należy pamiętać o problemach z widzeniem stereoskopowym, często spotykanym np. w przypadku zeza. Obraz docierający do mózgu, zniekształcony poprzez zaburzenia akomodacji, konwergencji oraz widzenia stereoskopowego, z pewnością utrudnia efektywne czytanie oraz pisanie. Tym samym znika jeden z najważniejszych warunków skutecznej nauki czytania oraz pisania, czyli prawidłowy poziom percepcji wzrokowo-słuchowej (Brzezińska, 1987).

Objawy optodysleksji są bardzo podobne do objawów tradycyjnej dysleksji. W przypadku nauki pisania można zaobserwować zbyt wolne tempo pisania, nierówne litery „wyjeżdżające” poza liniaturę oraz ich złe rozmieszczenie. Popularne są również trudności w przepisywaniu czy błędy ortograficzne, które wynikają ze słabej pamięci wzrokowej (Bogdanowicz, 1994). Z kolei trudności w czytaniu przejawiają się m.in. niechętnym oraz niepewnym czytaniem, opuszczaniem oraz przestawianiem liter, sylab, słów a nawet całych wersów. Należy również pamiętać o gubieniu miejsca czytania, zgadywaniu brzmienia napisów oraz zbytnim koncentrowaniu się na samej czynności czytania z pominięciem zrozumienia świeżo przyswojonych treści (Sawa, 1994).

Optodysleksję można wyleczyć, ale głównie dzięki specjalistycznej pomocy – optometrysty lub okulisty specjalizującego się w zaburzeniach akomodacji oraz widzenia stereoskopowego. Posiadanie odpowiedniej wiedzy logopedycznej również będzie pomocne.

BIBLIOGRAFIA:
Bogdanowicz, M. (1994). O dysleksji czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu – odpowiedzi na pytania rodziców i nauczycieli. Lubin: Wydawnictwo Popularnonaukowe „Linea”, s. 73.
Bogdanowicz, M., Adryjanek, A. (2004). Uczeń z dysleksją w szkole. Gdynia: Operon, s. 58.
Brzezińska, A. (red). (1987). Czytanie i pisanie – nowy język dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, s. 44-47.
Sawa, B. (1994). Jeżeli dziecko źle czyta i pisze. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, s. 81.
https://blogzdobywcy.wordpress.com/2016/10/05/opto-dysleksja-powazny-problem-w-rozwoju-dziecka/
https://visusoptyk.com.pl/optodysleksja/
http://www.reedukacja.pl/itemschoolings.aspx?action=view&item=152

Related Posts